Konferencje krajowe

Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Medialnej Uniwersytetu Śląskiego Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego zapraszają do udziału w konferencji:

Czy to koniec dziennikarstwa jakie znamy?
Teoria, badania, praktyka

Termin: 13 X 2021 roku (środa)

Miejsce: Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego, 40-008 Katowice, ul. Pawła 3 – pod warunkiem, że zostanie przywrócona nauka w trybie kontaktowym, jeśli nie - konferencja odbędzie się w trybie zdalnym, o czym powiadomimy w stosownym czasie.

ZAŁOŻENIA:

Mamy za sobą modernizm i wszystko wskazuje na to, że także postmodernizm. Powoli wkraczamy w czasy hipermodernizmu, dlatego spróbujmy dokonać podsumowania i uporządkować wiedzę w zakresie:

Teorii:

• jakie jest dzisiaj dziennikarstwo w świetle idei postmodernistycznych i w którym kierunku obecnie ono podąża?
•  jak w świetle teorii postmodernizmu i hipermodernizmu radzą sobie dziennikarze, gdy coraz wyraźniej daje o sobie znać upadek wielkich metanarracji, opartych na kulturze grecko-rzymskiej (teoria Jean`a- Francois`a Lyotard`a)?
• czy dziennikarze faktycznie swoim działaniem popierają postmodernistyczny irracjonalizm? Czy te ich działania wpisują się w tezy Alana Sokala i Jeana Bricmonta, którzy twierdzą, że postmoderniści wykazują się wątpliwą erudycją, mieszają pojęcia, których sami nie rozumieją, swymi rewelacjami demontują cywilizację europejską, czego efektem jest degeneracja nauki oraz środowisk naukowych? Czy takie działania można przypisać także dziennikarzom, wyznającym idee postmodernistyczne?
• w jakim stopniu dziennikarze lekceważą normy etyczne i przyczyniają się do rozpowszechnia idei negującej prawdę w myśl teorii Daniela Dennetta, że prawda nie istnieje, jest wyłącznie jej interpretacją, co jest źródłem fake-newsów? Czy takie działanie nie prowadzi do chaosu i nie godzi w samą istotę dziennikarstwa?
• co jest z dziennikarskimi autorytetami epistemicznymi i moralnymi? Dlaczego dzisiaj liczy się wyłącznie popularność, a nie wiedza, która nie jest w stanie wzbudzić czyjegoś zachwytu czy respektu?
• dlaczego mistrzowie dziennikarstwa nie są już autorytetami tylko niewykształceni celebryci? Czy dziennikarze nie powinni stać na straży wiedzy i pogłębiania jej, także dobrych obyczajów i przestrzegania prawa?
• czy dla dziennikarzy uniwersalny obraz świata się rozpadł, bardziej liczy się źle pojęte współzawodnictwo?
• czy dziennikarze - w myśl idei Jean`a Baudrillard`a - nie rozszyfrowują już ani nie rozpoznają rzeczywistości, ale głoszą nowe, skrajne wyobrażenia lub powtarzają bezmyślnie za celebrytami, politykami ich opinie, co staje się pewnego rodzaju grą z rzeczywistością, której i tak nie rozumieją odbiorcy a dają się w nią wciągać?

Badań:

• jak bardzo hasła głoszone przez postmodernistów wpłynęły na prace badawcze medioznawców (rezygnacja m.in. z porządkowania wiedzy dziennikarskiej, np. wg znajomości gatunków)?
• czy badacze dziennikarstwa ulegają postmodernistycznym metodom? Jeśli tak, co z ich badań wynika dla dziennikarstwa?
• komu z badaczy udało się zastosować postmodernistyczną metodologię badań (kontekstowo-wyłaniającą się), w której istotniejsza jest koncentracja na pojedynczych zdarzeniach czy też splotach układów (kontraktów), gdzie dane zjawisko jest nośnikiem odwrotnie niż w metodologiach klasycznych z orientacją na interpretację przyczynowoskutkową?

Praktyki:

• czy dla dziennikarzy przestały się liczyć, podobnie jak dla niektórych artystów i przedstawicieli kultury oraz polityki, wielkie systemy polityczne, ideologiczne, filozoficzne a zostały one zastąpione przez „małe narracje”, tj. indywidualne, często niemające odniesienia do przeszłości?
• czy dziennikarze, w myśl idei postmodernistycznych, zrezygnowali ze schematycznego i logicznego porządkowania rzeczywistości na rzecz mozaikowatości i bezpośredniości mówienia o niej, zerwali z tradycyjnym podziałem na wartości wysokie i niskie, a zaczęły się dla nich liczyć wyłącznie ambicje grup mniejszościowych, zmarginalizowanych, czy porządek hierarchiczny stracił na wartości a prawda i dobro oraz piękno stały się pojęciami nieuchwytnymi, trudnymi do opisania i dziennikarz nie potrafi wyjaśniać problemów świata, jak robił to np. Ryszard Kapuściński?
• czy to prawda, że dziennikarze pod wpływem idei postmodernistycznych ulegają pędowi do źle pojętej, nieposkromionej dobrymi obyczajami wolności i - poza nielicznymi wyjątkami – nie umieją się temu przeciwstawić?
• czy można się zgodzić z teorią, że ze stanem współczesnego dziennikarstwa i jego poziomem jest nie najlepiej, mimo coraz liczniej powstających szkół dziennikarstwa na uniwersytetach i w różnych szkołach wyższych? Nie chodzi o to, by dziennikarze w nudny sposób przekazywali informację, dzielili się swoimi opiniami, ale chodzi o to, by – jak przystało na ludzi z cenzusem - reprezentowali odpowiedni poziom, by z jarmarcznych zachowań nie czerpali wzorów. Czy tegosię uczy na uniwersytetach?

Więcej szczegółów w zaproszeniu.